Poetyka kostnicy

Pewne młode gryzipiórki
wytężając swe szare komórki
śledzionę, nerki, wątrobę
i inne łyse pagórki
wiersz napisać próbowały
organów pełen on cały
Serce, płuca i obie półkule
węzły chłonne niby cebule
krew, limfa i tkanki łączne
jamy brzusznej zakamarki mroczne
jelita niby Skamander
co Ilion oplatał jako meander
Powstał wiersz patomorfologiczny
niby kostnica ślicznyzawarte w nim tkanki, organy
i różne ciała szlamy
Tak się kończy ten wierszyk, co mieści
wiele organicznych treści  

   Hanna Stelmaszczyk