***

Raz była pewna ulica

Po ulicy szła pewna dziewica.

Jako, że była niedziela

Strasznie bolały ją oskrzela.

Poszła do pewnej restauracji

W celu poddania się kuracji

A gdy siadły jej nerki

Wnet zawołała po kelnerki.

Stały tak nad nią wpatrzone

Jakby miała chorą śledzionę.

Siedziała wryta jak słup

Zapewne zesztywniał jej kręgosłup

A gdy karetka była gotowa

Okazało się, że boli ją głowa. 

   Adrian Dżelilij

Poetyka kostnicy

Pewne młode gryzipiórki
wytężając swe szare komórki
śledzionę, nerki, wątrobę
i inne łyse pagórki
wiersz napisać próbowały
organów pełen on cały
Serce, płuca i obie półkule
węzły chłonne niby cebule
krew, limfa i tkanki łączne
jamy brzusznej zakamarki mroczne
jelita niby Skamander
co Ilion oplatał jako meander
Powstał wiersz patomorfologiczny
niby kostnica ślicznyzawarte w nim tkanki, organy
i różne ciała szlamy
Tak się kończy ten wierszyk, co mieści
wiele organicznych treści  

   Hanna Stelmaszczyk

Wiersz patomorfologiczny (niepedagogiczny)

Co w nim będzie? – ktoś zapyta,

powiem dłuuugo – zwój jelita,

kosmki, błony, okrężnica,

a na końcu – odbytnica.

Znajdzie także się wątroba –

raczej żadna to ozdoba.

Wspomnieć muszę też o trzustce

(którą leczą ponoć w Ustce).

Nie zabraknie dwunastnicy

(czy ktoś widział  ją w spódnicy?)

I woreczka żółciowego,

chociaż można żyć bez niego.

Podpowiada mi rozsądek,

Jaki ważny jest żołądek;

więc mój wierszyk także zmieści

sporo… żołądkowych treści.

Będzie również i przepona –

czkasz, gdy mocno jest wkurzona

i otrzewna – siła złego

załatwiła nie jednego.

A wyrostek robaczkowy

zwykle bywa dość niezdrowy

więc wersetem go obdzielę,

by się nie mścił co niedzielę.

Dość tych rymów, tych mądrości,

bo przekręcą się wnętrzności,

a od tego tylko krok

do… dogłębnej sekcji zwłok. 

Urszula Wołoszyn