Ostatni Worek Cementu

"Ostatni Worek Cementu"

Pewien Ostatni Worek Cementu leżał samotny na półce. 
Był brzydki, stary i poszarpany. Któregoś dnia do sklepu

zawitał budowlaniec. Rzekł on do sprzedawcy: "Daj mi panie najwspanialszy

cement jaki posiadasz." Sprzedawca

wyciągnął rękę po Ostatni Worek Cementu, który nabrał nadziei na nowe

wspaniałe życie wśród cegieł. Nie przeszkadzałyby

mu nawet pustaki. Lecz budowlaniec prędko powiedział, że ten worek jest

brzydki i nie chce go. Tak więc sprzedawca

podarował budowlańcowi cement w wiadrze. Ostatni Worek Cementu posmutniał i

opuściła go wszelka nadzieja. Przeleżał

kolejne miesiące na półce. Aż trafił się dzień kiedy to ksiądz zawitał do

sklepu prosząc o najlepszy wór cementu

aby postawić pomnik. Kiedy Ostatni Worek Cementu zobaczył, że sprzedawca

sięga po niego, rozradował się na myśl,

że przybierze postać proboszcza. Ksiądz zdruzgotany propozycją sprzedawcy i

zrezygnowany cementem poprosił o marmur

i wyszedł. Ostatni Worek Cementu przepłakał trzy noce, po czym zasnął na

wieki. I tak minął roki nikt nie chciał kupić

Ostatniego Worka Cementu. Ale trafił się dzień gdy do sklepu zawitała stara

baba. Była smutna, brzydka i biedna.

Poprosiła o garstkę cementu. Wtedy sprzedawca roześmiał się i

odrzekł:"Jesteś stara, brzydka i biedna. Ale mam jeden

Ostatni Worek Cementu, który jest równie stary i brzydki. Mogę ci go dać."

Stara baba ucieszyła się i wróciwszy do domu

otworzyła worek, a w nim znalazła najwspanialszy cement świata, po czym

skleiła sobie nim protezę. I tak oto cement

połączył się na zawsze ze starą babą i uczynił z niej piękną kobietę.

Sprzedawca widząc to zawołał: "Nie liczy się

to jaki ktoś jest na zewnątrz, lecz jaki jest w środku."

Łukasz Trojan 3D